Pierwsza wersja PlayStation Portable ukazała się na rynku na przełomie 2004 i 2005 roku i od razu wzbudziła sensację swoim designem, dużym ekranem i możliwościami technicznymi, które znacząco wyprzedzały konkurencję w postaci Nintendo DS. Szybko jednak okazało się, iż świeży pomysł z dwoma ekranikami, bogate spektrum oryginalnych gier oraz niższa cena systemu Nintendo przyciągają większą liczbę fanów niż techniczna doskonałość Sony. Dwa i pół roku później, Sony przygotowało kontratak w postaci ulepszonej wersji PSP, nazwanej PSP Slim and Lite.



Zaczynamy

Nowa PSP charakteryzuje się mniejszymi rozmiarami i – co daje się wyczuć po wzięciu konsoli do ręki – obniżoną wagą. PSP Slim z baterią waży zaledwie 189 gramów – jest o 91 gramów lżejsza od poprzedniczki. Odchudzenie obudowy jest wyczuwalne przede wszystkim po bokach, które są bardziej smukłe; środkowa część PSP Slim nie jest bowiem dramatycznie cieńsza, ma 1.7 cm grubości, podczas gdy stara – 1.9 cm, zaledwie 2 mm mniej.



Jednak ciężar i rozmiary to nie wszystko. Różnic pomiędzy obiema wersjami konsoli jest znacznie więcej i w niniejszym rzucie okiem mam zamiar bezlitośnie je wszystkie uwypuklić.

Zacznijmy od elementu, robiącego największe wrażenie w PSP, czyli ekranu. W odświeżonej wersji jest taki sam, z kilkoma niewielkimi ulepszeniami. Poprawiło się: podświetlenie – jest ono teraz bardziej równomierne; kąty widzenia – są teraz trochę lepsze; odwzorowanie barw – kolory są czystsze i mniej wpadają w żółć. Niestety nic nie zmieniło się w kwestii smużenia, które było i nadal jest widoczne.

Skończywszy dokładne oglądanie ekranu zabrałem się za głośniki. I tutaj zdziwienie - wbudowane w PSP Slim głośniczki generują znacznie czystszy dźwięk niż u poprzedniczki. Dźwięk jest bardziej klarowny i pełen sopranów, podczas gdy na starej PSP wydaje się być trochę przytłumiony.



Kolejna różnica pomiędzy starą, a nową PlayStation Portable leży w napędzie UMD. Konstrukcja kieszeni czytnika jest teraz prostsza (jest w niej mniej elementów mechanicznych), ale za cenę stabilności i wygody. O ile w starej PSP kieszeń wygodnie otwierała się suwakiem EJECT i zawierała metalową ramkę, w którą wsuwało się płytkę, o tyle w PSP Slim napęd UMD trzeba otworzyć ręcznie i umieścić w nim nośnik trochę na wyczucie. Do tego sama kieszeń sprawia wrażenie, jakby łatwo ją było złamać – choć niesłusznie, w praktyce jest solidna, choć odrobinę nieprecyzyjnie wykonana.

Kolejna spora zaleta PSP Slim to możliwość podłączenia jej do telewizora. Niestety w tym celu trzeba wykorzystać specjalny kabel (kompozytowy lub komponentowy) produkowany przez Sony i kosztujący kilkadziesiąt złotych - jako że wyjście video nie ma nic wspólnego z obowiązującymi standardami.

PSP Slim została wyposażona w dodatkową pamięć, tzw. UMD Cache. W teorii powinna ona przyspieszać wczytywanie danych z nośników UMD. Niestety na przykładzie Ridge Racera nie zauważyliśmy żadnego przyrostu prędkości ładowania gry na Slim – nawet wówczas, gdy po raz któryś z kolei wgrywał się ten sam tor.

Z drobiazgów – nowa PSP ma mniej intensywnie świecące diody (zielony LED nie ma już tej głębi, co poprzednio, ale za to mniej rozprasza w nocy), a symbole na przyciskach L i R napisy są grawerowane (a nie drukowane). Z PSP Slim usunięto też niewykorzystywane złącze podczerwieni i zmieniono umiejscowienie przełącznika WLAN – znajduje się on teraz na miejscu portu IrDA. Zmodyfikowano również złącze Memory Stick Duo, niestety na gorsze – okrywający je plastik jest cieńszy i mniej solidny, niż w pierwszej PSP. Wreszcie, nowa wersja konsolki ma odblaskowy tył, wykonany z tego samego plastiku, co przód. Ta ostatnia zmiana to niedobry pomysł – tylna część konsoli wyjątkowo łatwo brudzi się od odcisków palców i zmusza do intensywnego wykorzystywania welurowej ściereczki.



Sterowanie

Zmiany nie ominęły analogowej gałki oraz przycisków. Analog jest bardziej wystający, co ułatwia korzystanie z niego. Sony wsłuchało się również w narzekania użytkowników niezadowolonych z cyfrowego pada – był on twardy i trudno było uzyskać na nim skosy, co utrudniało rozgrywkę w wielu grach. W PSP Slim pad jest bardziej wystający i miękki, dzięki czemu gra się na nim znacznie przyjemniej, a ze skosami nie ma już problemu. Przyjemniejsze we wciskaniu są również cztery przyciski po prawej stronie konsoli, a ten oznaczony jako „kwadrat” nie stawia już dziwnego oporu.



Również przyciski dodatkowe (Home, Select i pozostałe) również trochę mocniej wystają i charakteryzują się znacznie lepiej wyczuwalnym klikiem, dzięki czemu wciska się je wyraźnie łatwiej niż w pierwszej PlayStation Portable.


Bateria

Jedną z wad często wypominanych starej PSP był dość krótki czas pracy na akumulatorze, wynoszący zaledwie 3-4 godziny. PSP Slim ma cieńszą, mniej pojemną (1200 mAh w miejsce 1800 mAh) baterię, z drugiej strony, dysponuje nowszą i bardziej energooszczędną elektroniką. Zrobiłem więc test – obie konsolki naładowałem do 100%, ustawiłem podświetlenie ekraników na 3 (maksymalny dostępny na baterii), odpaliłem Ridge Racera (mniej więcej przez połowę czasu leciało intro, a przez drugą połowę gra w 3D) i czekałem, aż PSP padną z wycieńczenia (a dokładniej: z braku prądu). Wyniki znajdują się poniżej.

Czas pracy na baterii:

PSP Slim: 4 h
Stara PSP: 4 h 45 m

Co zaskakujące, nowa wersja PSP działa na baterii jeszcze krócej od poprzedniczki – o około 20%. W pewnym sensie to i tak postęp, jako że pojemność baterii jest mniejsza o 66%. A jeśli komuś zależy na dłuższej pracy konsolki, może dokupić większą baterię – licząc się z tym, iż będzie wystawała z obudowy.

PSP Slim lepiej sprawdziła się za to w teście ładowania (przy pomocy zewnętrznego zasilacza). Od 0 do 100% naładowała się w 2h, podczas gry stara PlayStation Portable potrzebowała na to całych 3 godzin. Nową konsolkę można też ładować przy pomocy USB, jednak do tego celu potrzebny jest specjalny kabel, nie znajdujący się w zestawie.


Podsumowując

PSP Slim to udana konstrukcja, zawierająca wiele usprawnień w stosunku do starej wersji. Jedyne wady to sprawiający wrażenie bardziej kruchego napęd UMD oraz gładka i brudząca się tylna część konsoli. Jednak stojąc przed wyborem – stara PlayStation Portable, czy PlayStation Portable Slim, nie ma się nawet nad czym zastanawiać. Po kilku godzinach zabawy z nową wersją, za żadne skarby nie chce się wracać do starej, ciężkiej PSP.

MOże kiedyś zakupie takie cacko:) hihihii

na podstawy wsam raz :D

moze bedzie net na to O_O i zapierdole sobie l2 O_O na podstawach pk ] : ) wtedy polubie podstawy :D

stasio bedzie dumny z siebie ze go tak lubimy :P

a my bedziemy kurwic jak beda nas zabijac xD

w sumie to juz ma wyjebane na bluznienie ;p

no ba ;P musi rodzine utrzymac no i poszan za niego ze musi sie tyle uzerac :]

on tylko tak potrafi :D

Odnosie tego PlayStation Portable Slim widziałem ją dzisiaj w sklepie można by kupić za jedyne 800 zeta :)hehe przydało by się coś takiego

w chuj oO

za to masz zajebysty sprzęt :)

a ja tam i tak wole kompy ;]

Kompy są do dupy ;D konsola to dopiero coś... Oczywiście tylko pod względem grania... ;]

z tym się zgodze :)hehee

Stasio jak chce to może:)